مقاله

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

خلاصه:

این مقاله چگونگی تأثیر بر آوردها در صورتهای مالی را تشریح می کند. تأثیر چنین برآوردهایی مسأله جدیدی نیست اما استفاده از آن ها رو به افزایش است.

این مسأله نتیجه گیری ها را افزایش می دهد، چون تدوین کنندگان استانداردها معتقدند که اندازه گیری دارایی ها و بدهی ها که منعکس کننده شرایط اقتصادی جاری و انتظارات به روز از آینده است، منجر به ارائه اطلاعات مفیدتری برای تصمیم گیری های اقتصادی که هدف گزارشگری مالی است می شود. به نظر می رسد این مسأله دلیل تمرکز حسابداران بر ارزش منصفانه باشد. اینکه چگونه برآوردهای آینده در صورتهای مالی گنجانده شوند به خصیصه اندازه گیری و تعاریف گزارشگری مالی از دارایی و بدهی بستگی دارد. تعاریف فعلی بر شناسایی معاملات یا رویدادهای گذشته که موجب ایجاد و جریانات ورودی و خروجی منافع اقتصادی می گردد و در مورد جریانات ورودی باعث کنترل بر مزایای مورد انتظار می شود، بستگی دارد.

بنابراین همه جریانات ورودی و خروجی منافع اقتصادی شناسایی نمی شوند. افشاهای انجام گرفته می تواند به استفاده کنندگان در درک برآوردهای شناسایی شده کمک کند و اطلاعاتی را درباره برآوردهای شناسایی نشده ارائه دهد. گنجاندن برآوردهای بیشتر از آینده در صورتهای مالی جاری منجر خواهد شد که معیار سود با سود کنونی متفات باشد اما چنین معیاری به احتمال قوی اطلاعات بهتری برای تصمیم گیری های اقتصادی ارائه خواهد کرد.

کلید واژه: صورت های مالی، ارزش منصفانه، گزارشگری مالی

تأثیر برآوردهای آینده در صورت های مالی امروز

ناصر ریاحی نسب، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان

مقدمه

هدف این مقاله شرح این است که چرا مسئله ، چگونگی شمولیت برآوردها در صورتهای مالی است. بسیاری از کسانی که مخالف استفاده از ارزش ها بر مبنای ارزش منصفانه هستند به این دلیل مخالفند که آن ها معتقدند استفاده ارزش های منصفانه ، انتظارات آتی را در صورتهای مالی امروز ارائه می دهند. هر چند تحت استانداردهای جاری حسابداری، تقریباً همه مبالغ شناسایی شده در صورتهای مالی منعکس کننده برخی برآوردها می باشد. این مسئله باعث تعجب نیست، چون بر طبق تعریف، دارایی ها و بدهی ها ارائه کننده انتظارات ما از جریانات ورودی و خروجی منافع اقتصادی است. بنابراین این مقاله به دنبال پیش بردن بحث به وسیله بحث در مورد راههای مختلفی که برآوردها از آینده می تواند در صورت های مالی امروز گنجانده شود و و بحث در مورد تعیین مفاهیم به دست آمده برای ویژگی های مبالغ حسابداری مانند سود خالص می باشد.

با توجه به اندازه گیری دارایی و بدهی استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) اندازه گیری به بسیاری از ابزارهای مالی را به وسیله ارزش منصفانه الزامی کرد و برای اغلب ابزارهای مالی دیگر اندازه گیری به ارزش منصفانه را مجاز دانست. اگرچه استفاده از ارزش منصفانه برای اندازه گیری دارایی ها و بدهی های غیر مالی محدود شده است. استفاده از سایر معیارهای اندازه گیری که منعکس کننده بر آورد از آینده است، بسیار رایج است. بررسی فعالیت های اخیر هیئت استانداردهای بین المللی حسابداری (IASB) نشان می دهد که استفاده از برآوردها مستعد افزایش است. منابع نشان دهنده این افزایش، الزامات جدید برای استفاده اطلاعات جاری استفاده از بهای مقام شده تاریخی تعدیل شده و استفاده وسیعتر از ارزش منصفانه است. مباحث IASB غالباً بر این مسئله که کدام یک از این برآوردها باید در صورتهای مالی گنجانده شود، تمرکز دارد. برخی از صاحب نظران در مورد تأثیر استفاده بیشتر از برآوردها بر صورت های مالی ابراز نگرانی می کنند.

به وضوح تمرکز IASB در اندازه گیری دارایی ها و بدهی ها بر استفاده بیشتر از برآوردها در مورد آینده ناشی از تعهدات جاری برای رسیدن به هدف خود در گزارشگری مالی است . بویژه چهارچوب IASB برای تهیه صورت های مالی (IASCB 1989) بیان نمی کند که هدف گزارشگری مالی ارائه اطلاعات مفید برای استفاده کنندگان صورت های مالی در اتخاذ تصمیمات اقتصادی است. بدیهی است که مبالغ صورتهای مالی که منعکس کننده شرایط اقتصادی جاری است، مفیدتر خواهد بود. هر چند باز هم بدیهی به نظر می رسد که هم انتظارات ما از آینده به ویژه آن هایی که از رویدادها و معاملات ناشی نشده اند، نباید در صورت های مالی امروز گنجانده شوند.

تعاریف دارایی ها و بدهی ها نقش حیاتی ای در تعیین اینکه چه نوع از انتظارات ما از آینده برای شناسایی در صورت های مالی مناسب است، بازی می کند. هر فردی باید دقیقاً مشخص کند که کدام دارایی یا بدهی ها برای شناسایی در نظر گرفته شده است، دارایی های مختلف با انتظارات متفاوتی از آینده در ارتباط هستند. تعاریف جاری به طور اساسی بر شناسایی رویدادها و معاملات گذشته که باعث ایجاد انتظارات جریان های ورودی یا خروجی منافع اقتصادی آتی می شود، تأکید می کند. تعریف دارایی نیز نیازمند این است که موسسه بتواند منابع را کنترل کند. بنابراین، فقط برآوردها از منافع اقتصادی آتی مرتبط با معاملات یا رویدادهای گذشته و در مورد دارایی ها توانایی کنترل توسط موسسه در تعاریف جاری قرار می گیرد.

سود تفاوت میان خالص دارایی های شناسایی شده در ابتدای دوره و خالص دارایی های شناسایی شده در پایان دوره، به غیر از تغییرات ناشی از مبادلات حقوق صاحبان سهام، است. بنابراین چگونه بر آوردهای ما از آینده که در صورتهای مالی امروز گنجانده می شوند، ویژگی ها و تفاسیر سود را تحت تأثیر قرار می دهد. برای مثال: اگر برآوردهای بیشتری در اندازه گیری دارایی ها و بدهی در صورت های مالی گنجانده شود، سود کمتر، قابل پیش بینی خواهد بود. هر چند، قابلیت پیش بینی سود، هدف گزارشگری مالی نیست. بلکه، توانایی سود در پیش بینی جریانات نقدی آتی اهمیت دارد. گنجاندن برآوردهای بیشتری از آینده احتمالاً توانایی پیش بینی کنندگی سود را افزایش می دهد.

بخش بعدی توضیح می دهد که چرا مسئله، چگونگی شمولیت برآوردها از اینده در صورتهای مالی امروز است نه اینکه آیا باید شامل شود یا نه. بخش سوم توضیح می دهد که چرا انتخاب معیار اندازه گیری برای دارایی ها و بدهی، چگونه بر آوردها از آینده را که باید در مبالغ شناسایی شده گنجانده شوند، تحت تأثیر قرار می دهد. آن بخش، همچنین توضیح میدهد که چرا IASB بر ارزش منصفانه به عنوان معیار اندازه گیری تمرکز می کند. بخش چهارم توضیح می دهد که چگونه تعاریف چارچوبی از دارایی ها و بدهی ها انتظارات ما از جریان ورودی و خروجی منافع اقتصادی که برای شناسایی در صورت های مالی مناسب است را تحت تأثیر قرار می دهد. این تعاریف نقش حیاتی ای را در محدود ساختن نوع انتظارات ما از آینده که باید در صورتهای مالی گنجانده شود بازی می کند بخش پنجم تأثیرات استفاده بیشتر از برآوردها در صورتهای مالی را بر سود مورد بحث قرار می دهد. بخش آخر برخی نتایج مهم را ارائه می دهد.

مسئله چگونگی است، بود یا نبود

گنجاندن بر آوردها در مورد آینده در صورت های مالی امروز مسئله جدید نیست. به جز برخی استثنائات مانند وجه نقد داخل شرکت، مبالغ موجود در صورتهای مالی امروز، همگی منعکس کننده برآورد از آینده می باشد. هر چند حسابداران از اقلام تعهدی برای تعدیل جریانات نقدی برای انعکاس انتظارات ما از آینده استفاده می کنند. برای مثال، وام های دریافتی نشان دهنده مبالغی است که بانک انتظار دارد از وام گیرندگان دریافت کند. این مبلغ از طریق جمع مبلغ قرار داد و تعدیل آن از بابت ارزش زمانی باید بر اساس رویدادهای زمان انجام بر آورد، انجام شود. هر چند همه آنها بر آورد از آینده ناشی از آن رویدادهاست. بنابراین مسئله این است که آیا صورتهای مالی باید شامل برآورد باشد یا نه بلکه مسئله این است که چگونه این کار باید انجام شود.

معیار اندازه گیری و برآوردها از آینده

چگونه برآوردها از آینده در صورتهای مالی بر اساس معیار اندازه گیری خاص انتخاب شده برای دارایی ها و بدهی ها باید گنجانده شود. هر معیار اندازه گیری انتظاراتی با ویژگی های متفاوت را ایجاب می کند. برای مثال، ارزش منصفانه نیاز مند گنجاندن انتظارات سرمایه گذران از جریانات نقدی آتی که براساس نرخ تنزیل سرمایه گذاران، تنزیل شده باشد. در مقابل، ارزش ویژه شرکت، نیازمند گنجاندن انتظارات واحد تجاری از جریان های نقدی آتی که بر اساس نرخ هزینه سرمایه (Cost of Capital) تنزیل شده است می باشد. حتی اگر این نرخ با نرخ سایر موسسات متفاوت باشد. بنابراین ارزش ویژه شرکت با ارزش منصفانه در این مورد که ارزش شرکت شامل جریانهای ورودی و خروجی وجه نقد مورد انتظار شرکت نه مورد انتظار سرمایه گذران مانند جریان های نقدی ورودی به خاطر برتری استعدادهای مدیریت ، می باشد.

معیار اندازه گیری چند گانه

در حال حاضر، مبالغ صورتهای مالی بر اساس معیارهای اندازه گیری متفاوتی قرار دارد. در استانداردهای بین المللی حسابداری (IAS) این معیار شامل بهای تمام شده تاریخی (که برای وجه نقد و بدهی های نگهداری شده تا سر رسید استفاده می شود). بهای تمام شده تاریخی تعدیل شده (که برای امول، ماشین آلات و تجهیزات و وام های دریافتی استفاده می شود)، ارزش منصفانه (که برای اقلام اشتقاقی (derivatives) و تجدید ارزیابی دارایی ها استفاده می شود) و ارزش ویژه شرکت (که برای موجودی کالای آسیب دیده و اموال، ماشین آلات و تجهیزات آسیب دیده استفاده می شود.) این تفاوت ها در معیارهای اندازه گیری ناشی از تفاوت در چارچوب هانیست. بلکه آنها ناشی از قراردادها و تفاوت در رویه هاست که در طول زمان ایجاد شده بنابراین زمانی که از دیدگاه چارچوبی به این مسئله توجه می شود، این تفاوتها باعث ایجاد صورت های مالی ای می شود که دروناً ناسازگار است.

استفاده از معیارهای اندازه گیری چند گانه، نه تنها از دیدگاه مفهومی نامناسب است، بلکه مشکلاتی را نیز برای استفاده کنندگان از صورت های مالی به وجود می آورد. مبالغ شناسایی شده در صورت های مالی، ترکیبی از مبالغ اندازه گیری شده به