مقاله در مورد لیپتین

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

لیپتین

تنظیم و کنترل متابولیک دارلین ای سانه وال، استفان ان، واویس.

دپارتمان پزشکی، بخش دیابت، درون زیر شناسی و متابولیسم، دانشگاه وندربیت، ناشئویل، TN آمریکا.

چکیده

لیپتین، یک پروتئین آزاد شده از بافت چرب از طریق یک نقش یکپارچه در تنظیم عدد درون زیر متابولیسم شناسایی می‌شود. در حالی که کاهش لیپتین در طول محدود شدن کالریک (گرمایی) آشکار می‌باشد. اما واکنش لیپتین در مقابل انواع استرمین نتایج متناقض را به همراه دارد. با کاهش شدید قند خون، اطلاعات ممکن است متناقض بنظر آید. زیرا کمی قند خود که به شکل آزمایشگاهی با تزریق انسولین القا میشود، یک عامل از غدد درون ریز محسوب میشود که باعث افزایش سطوح لیپتین میشود، با انجام فعالیت بدنی، واکنش لیپتین می‌تواند به دوره و شدت فعالیت بستگی داشته باشد. در حالیکه مشخص گردید که سیستم عصبی سمپاتیک (SNS) از ترشح لیپتین در یک سری از روش‌های آزمایشگاهی جلوگیری به عمل می‌آورد. اما ساقه هیپوتالاموس- هیپوفیز آدرنال می‌تواند فرآیند ترشح لیپتین شبیه سازی نامید. فرایند فوق یک نوع پارادوکس در تنظیم لیپتین در طول شدت یافتن سطح آن میشود. چرا که جفت بسته‌ها با افزایش لیپتین فعال میشوند. اگر بازدارندگی SNS سبب شود که از فعال شدن محور HPA در ترشح لیپتین جلوگیری شود، در آن صورت نقش لیپتین در طول تنش ممکن است یک نوع تغییر از مصرف انرژی در طول استفاده از کربوهیدرات‌ها محسوب شود. در دیابت ملیتوس نوع 1، اختلال اتونومیک ممکن است از کاهش لیپتین در طول افزایش جلوگیری نماید. و این فوق که به چاقی و نیز شدت یافتن بیماری نسبت داده میشود. هدف از تحقیق فوق تحلیل انتقادی اطلاعات مرتبط با تاثیر انواع شدت چاقی (استرس) ترشح لیپتین، عملکرد لپیتین در طول شدت یابی و نقش لیپتین در پاتوفیولوژی دیابت می‌باشد.

1- مقدمه

لیپتین یک پروتئین 16- KDA ترشح شده از بافت چرب می‌باشد. از زمان کشف لیپتین، درک ما از نقش روانشناختی از یک سیگنال اشباع شدن به یک هورمون کامل تحول یافته است. که نقش واکنش و تنظیم سیستم‌های متفاوت غدد درون ریز با تاثیرات مستقیم متابولیک بر بافت‌های پیرامونی را دارا می‌باشد. در این جا مشخص گردید که لیپتین یک نقش مستقل را در واکنش‌های نروآندوکرین در مقابل شدت یابی (استرس) دارا می‌باشد. نوشته فوق در این جا تنظیم داخل آزمایشگاهی ترشح لیپتین نقش روانشناختی که لیپتین در طول شدت یابی (استرس) ایفا می‌کند و سرانجام اینکه در خصوص نقش لیپتین در دیابت را مورد بررسی قرار می‌دهد.

2- چه سیگنالهایی در ترشح لیپتین شکل می‌گیرد؟

1- 2- تاثیرات مربوط به کمی قند خون و انسولین

دور بودن از غذا به مدت طولانی باعث کاهش سطح لیپتین در حیوانات میشود. (اهیما و سایرین ...). در طول دوره فوق، کاهش سطح گلوکز خون ممکن است به عنوان یک سیگنال بازدارنده برای ادبیوزیت که باعث ترشح لیپتین میشود، عمل نماید. یک متغیر نامشخص در مطالعه مربوط به تاثیر کمی قند خون بر سطوح لیپتین همان سطح کاهش قند خون می‌باشد که به صورت آزمایشگاهی توسط تزریق مقدار بالایی از انسولین القا شده است. افزایش طولانی مدت (6 ساعت یا بیشتر) انسولین تحت شرایط اگلیسمیک باعث کاهش سطح لیپتین میشود (بودن، چن ....). اسمیت و سایرین دریافته که اگلیسمیک با انسولین اضافی سبب افزایش 147 ± %7 در سطح لیپتین میشود که با حدود 6 ساعت از انسولین اضافی با توجه به سطح کمی قند خون در لیپتین همراه می‌باشد. دوری از غذا در قالب زمانی فوق در گروه کنترل مردان سبب کاهش 7% ± 77 از سطوح لیپتین میشود. ویل هوز و سایرین (2000) با چهار شرایط متفاوت 6 ساعته مواجه شدند: انسولین بالا (25000 ان مول را) با الگیسمیا یا کمی قند خون درجه بندی شده و انسولین پایین (500 لی مول /1) با اگلیسمیا یا که قند خوند درجه بندی شده. با جفت سطوح انسولین بالا و پایین، افزایش انسولین تزریق شده به 50% در طول کاهش قند خون می‌رسد. بنابراین، کمی قند خون (تا 6 ساعت) تاثیرات محرک مربوط به افزایش انسولین در سطوح لیپتین را سبب میشود. سایر سیستم‌های مربوط به غدد درون ریز که به کمی قند خون پاسخ می‌دهند می‌تواند یک نقش را در تنظیم ترشح لیپتین (که در زیر بحث شده است). ایفا نماید. علایمی که نشان می‌دهد کمی قند خون (القا شده توسط افزایش انسولین) از افرایش لیپتین جلوگیری می‌کند، از این فرضیه پشتیبانی می‌کند که کاهش سطوح گلوکز در زمان طولانی دوری از غذا، به شکل مستقیم یا غیر مستقیم، آدیپوسیت را برای کاهش ترشح لیپتین سیگنال دهی می‌کند.

2- 2- تاثیرات مربوط به فعالیت بدنی

فعالیت بدنی استرس فیزیولوژیکی دیگری است که می‌تواند باعث تغییر در سطح ترشح لیپتین شود. در درجه بندی، سطوح OBMRNA به نظر می‌رسد به سرعت کاهش یابد (براملیت و سایرین ....) و نیز به 3 ساعت (ژن و سایرین 1996) پس از یک فعالیت بدنی دراز مدت می‌تواند خسته کننده باشد. مطالعه دیگر نشان می‌دهد که 30 دقیقه ورزش شنا باعث میشود 3% از مقدار لیپتین در افراد لاغر و نه در افراد چاق کاهش یابد. در افرادی که فعالیت‌های بدنی داشتند، هیکی و سایرین (1996) دریافتند که لیپتین نمی‌تواند بلافاصله پس از 20 مایل دویدن به 70% 752 MAX برسد. با این وجود، 2 ساعت پس از فعالیت بدنی طولانی تا 75%- 65 752 MAX، دالکوس و ..... دریافتند که کاهش 30% در دونده‌های لاغر مرد اتفاق افتاده است. از این رو در افرادی که فعالیت بدنی داشتند تاثیر فعالیت بدنی تنظیم بر لیپتین می‌تواند تا پس از آن نیز باقی بماند. در مردانی که فاقد فعالیت‌های بدنی بودن، کاهش لیپتین در بافت‌های شکم و سطوح لیپتین ستمیک تا 60 دقیقه فعالیت بدنی شدید تغییری نیافت. (رامیست ....). با این وجود، با فعالیت‌های بدنی شدید مردان فاقد